حقوق غیرمالی سهام دار، در حق او به دخالت در حیات شرکت خلاصه می شود. این حقوق را سهام دار می تواند در قالب حق رای و حق شرکت در مجامع اعمال کند.
الف ) حق رای سهام دار
یکی از حقوق اساسی سهام دار، حق رای است. حق رای، امتیازی است که قابل حذف نیست و هر توافق خلاف این قاعده به سبب مخالفت آن با نظم عمومی باطل است. بنابراین اساسنامه نیز نمی تواند خلاف این قاعده را پیش بینی کند.
هر سهام دار، در قبال هر سهم ، دارای یک رای است؛ مع ذلک در پاره ای موارد ممکن است برای برخی سهام، حق رای مضاعف پیش بینی شود. به این گونه سهام " سهام ممتاز " می گویند. این گونه سهام را می توان در اساسنامه یا با تصمیم مجمع عمومی فوق العاده ایجاد کرد و تغییر امتیازات آن ها باید با جلب موافقت نصف به علاوه یک دارندگان این گونه سهام باشد ( ماده 42 لایحه قانونی ) . اعطای این گونه سهام باید موجه باشد، والا هر ذی نفع می تواند ابطال امتیازات را از دادگاه تقاضا کند. اعمال امتیاز حق رای مضاعف برای دارندگان سهام ممتاز در مجمع عمومی موسس مجاز نیست. ( تبصره ذیل ماده 75 لایحه قانونی ) .
در مقابل، ممکن است حق رای برخی سهام داران در مجامع حذف شود؛ چنانچه اگر صاحب سهمی کل مبلغ اسمی سهام خود را پرداخت نکرده باشد و علی رغم اخطار شرکت، از پرداخت باقی مانده آن خودداری کند ( مواد 35 لغایت 37 لایحه قانونی 1347 ) ، از پرداخت باقی مانده آن خودداری کند ( مواد 35 لغایت 37 لایحه قانونی 1347 ) ، یا دارنده سهام بانام یا بی نام مطابق مواد 43 به بعد لایحه قانونی که باید سهام خود را تعویض کند، در مهلت های مقرر تعویض نکند ( ماده 49 لایحه قانونی 1347 ) حق رای او حذف خواهد شد.
ب) حق شرکت در مجامع عمومی سهام داران
هر صاحب سهم حق دارد در مجامع عمومی شرکت حضور پیدا کند یا نماینده بفرستد و برای آنکه بتواند در این مجامع به درستی تصمیم گیری کند، حق دارد از گزارشات اعضای هیئت مدیره به مجمع عمومی اطلاع پیدا کند. ماده 136 لایحه قانونی در این خصوص مقرر کرده است : " هر صاحب سهم می تواند از 15 روز قبل از انقضای مجمع عمومی در مرکز شرکت به صورت حساب ها مراجعه کرده و از ترازنامه و حساب سود و زیان و گزارش عملیات مدیران و گزارش بازرسان رونوشت بگیرد ". شرکت تعهدی ندارد این اطلاعات را برای سهام داران ارسال کند.

• انواع مجامع عمومی :

1- انواع مجامع عمومی : این مجامع را می توان به مجمع عمومی عادی، مجمع عمومی فوق العاده و مجامع خاص تقسیم کرد.
مجمع عمومی عادی ، مجمعی است که در آن تعیین مدیران انجام می گیرد، حساب های شرکت تصویب می شود، تقسیم سود انجام می گیرد و بازرس یا بازرسان شرکت انتخاب می شوند، معاملات مدیران با شرکت به تصویب می رسد. به طور خلاصه باید گفت : در این مجمع هر تصمیمی که متضمن تغییر اساسنامه نباشد اتخاذ می شود. ( ماده 86 لایحه قانونی 1347 ) .
مجمع عمومی فوق العاده ، مجمعی است که انحصاراَ صلاحیت دارد اساسنامه شرکت را تغییر دهد. ماده 83 لایحه قانونی 1347 مقرر کرده است : " هرگونه تغییر در مواد اساسنامه یا در سرمایه شرکت و یا انحلال شرکت قبل از موعد منحصراَ در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده می باشد ". بدیهی است تغییر سرمایه نیز از مصادیق تغییر اساسنامه است ؛ همان طور که انحلال شرکت یا تغییر موضوع شرکت، تغییر مدت شرکت ( اگر شرکت مدت داشته باشد ) ؛ تغییر نام شرکت و تبدیل شرکت از مصادیق آن هستند.
مجمع عمومی فوق العاده یا مجامع دیگر حق تغییر تابعیت شرکت را ندارند؛ ضمن اینکه نمی توانند به تعهدات صاحبان سهام بیفزایند ( ماده 94 لایحه قانونی 1347 )
در مجمع عمومی فوق العاده دارندگان بیش از نصف سهامی که حق رای دارند، باید در جلسه برای تصمیم گیری شخصاَ یا توسط نماینده حضور داشته باشند. اگر در اولین دعوت این حد نصاب حاصل نشود، مجمع برای بار دوم دعوت شده و با حضور دارندگان بیش از یک سوم سهام دارای حق رای رسمیت می یابد و اتخاذ تصمیم می کند؛ به شرط آنکه در دعوت دوم نتیجه دعوت اول قید شده باشد ( ماده 84 لایحه قانونی 1347 ) . در مجمع عمومی فوق العاده تصمیمات همواره با اکثریت دوسوم آرای حاضر در جلسه رسمی معتبر است. ( ماده 85 لایحه قانونی ).
قانون گذار، علاوه بر مجامع موسس و عادی و فوق العاده ، در ماده 93 لایحه قانونی از مجمع دارندگان " نوع مخصوصی از سهام شرکت " صحبت کرده که اگر مجمع عمومی صاحبان سهام بخواهد در حقوق این گونه سهام تغییراتی ایجاد کند، باید موافقت صاحبان آن را جلب کند. موافقت این صاحبان سهام زمانی حاصل می شود که آنان در جلسه خاصی آن تصمیم را تصویب کنند و برای آنکه تصمیم معتبر باشد، لازم است دارندگان نصف این گونه سهام در جلسه حاضر باشند و اگر در این دعوت این حد نصاب حاصل نشود، در دعوت دوم حضور دارندگان اقلاَ یک سوم این گونه سهام ضروری است. تصمیمات حضار همواره به اکثریت دوسوم آرا معتبر خواهد بود. از جمله سهام دارای حقوق خاص، سهام انتفاعی است که بعد از استهلاک سرمایه و باز پس دادن مبلغ اسمی سهام به دارندگان سهام ایجاد می شود – که البته در ایران، معمول نیست . قانون گذار برای سهام ممتاز ترتیب دیگری در ماده 42 لایحه مقرر کرده و این در حالی است که سهام ممتاز نیز از جمله سهام دارای حقوق مخصوص به شمار می رود.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید.
همکاران ما در ثبت شرکت فکر برتر، با افتخار در خدمت شما خواهند بود.