ثبت علائم تجاری با توسعه تجارت بین المللی ابعاد تازه جهانی پیدا کرده است و حمایت از این حقوق جهانی گشته و با مقررات بین المللی حمایت می شود. بنابراین دیگر تنها صحبت از قانون داخلی و ملی طرفدار ندارد بلکه بستر و زمینه ایجاد قوانین بین المللی فراهم شده است.
یک علامت تجاری و صنعتی، در صورتی که به ثبت نرسیده باشد و یا حداقل تقاضای ثبت آن مطرح نشده باشد، ممکن است مورد کپی برداری، تقلید ، استعمال و به طور کلی جعل رقبای تجاری قرار گیرد. در چنین شرایطی، جز در مواردی خاص همچون مشهور بودن علامت تجاری، هیچ محکمه ای از مشروعیت حق مالک واقعی دفاع نمی کند.
ثبت بین المللی بدین معناست که می توان علامت مذکور را در کشورهای عضو کنوانسیون مادرید با پرداخت هزینه های قانونی در هر کشور بصورت جداگانه ثبت نمود. شایان ذکر است، ایران در سال 28/5/1382 به موافقت نامه مادرید راجع به ثبت بین المللی علائم تجارتی و پروتکل مربوط به آن ملحق شده است. لذا،هر علامت تجاری ثبت شده در ایران قابلیت ثبت در سیستم مادرید ( بین المللی ) را دارد.
نتایج حاصل از ثبت بین المللی علامت تجاری به شرح ذیل است :
1- کسب حق مالکیت بر علائم از طریق ثبت :
به موجب قانون 4 ژانویه 1991 انگلیس ، " هر شخص حقیقی یا حقوقی می تواند حق مالکیت بر علامت تجاری به دست آورد اما علائم اشتراکی و جمعی و تایید شده را تنها یک شخص حقوقی می تواند ثبت کند ".
در این رابطه قانون یاد شده هیچ تفکیکی میان اشخاص خصوصی و عمومی قائل نمی شود، بنابراین تنها الزامی که وجود دارد، وجود یک شخصیت حقوقی است. البته در رویه قضایی اکثر کشورها ثبت علائم به وسیله یک شرکت را که در حال شکل گیری است ( یعنی هنوز شخصیت حقوقی پیدا ننموده است ) نیز می پذیرد، برای نمونه می توان از یک اتحادیه یا یک انجمن یاد نمود، اما چیزی که جالب است اینکه از یک شخص متقاضی انتظار داشتن هیچ ویژگی کیفی خاصی را چون بازرگان بودن، داشتن توانایی برای بهره برداری از علامت تجاری کالا یا خدمات مورد اشاره در دفتر ثبت، ندارد. برای نمونه در سال 1964 دیوان عالی کشور فرانسه صاحب یک داروخانه را قانوناَ مالک یک علامت تجاری مربوط به یک دارو شناخت، در حالی که آن شخص خود نمی توانست آن دارو را مورد بهره برداری قرار دهد.
مدت حمایت از طرح های صنعتی در قوانین ملی کشورها محدود و متفاوت است و در خیلی از کشورها مدت اعتبار طرح صنعتی از مدت اعتبار اختراع کم تر و محدود به 15 سال است.
بعد از انقضای مدت اعتبار طرح صنعتی و یا در صورتی که مالک نسبت به پرداخت هزینه مربوط به تمدید طرح خودداری کند، ثبت طرح صنعتی تحت شرایطی از درجه اعتبار ساقط خواهد شد.
در قانون مصوب 1386 ایران بر اساس بند (د) ماده 28 قانون، مدت اعتبار طرح صنعتی پنج سال از تاریخ تسلیم اظهارنامه ثبت آن خواهد بود. این مدت را می توان برای دو دوره پنج ساله متوالی دیگر پس از پرداخت هزینه مربوط تمدید نمود.
پس از انقضاء هر دوره که از پایان دوره شروع می شود، یک مهلت شش ماهه برای پرداخت هزینه تمدید گردیده و همچنین جریمه تاخیر در نظر گرفته خواهد شد.
امروزه بنا به دلایل متعدد، تمایل اشخاص به ثبت برند افزایش یافته است و بلکه در مورد فعالیت های بزرگ به یک ضرورت تبدیل شده است. از این رو مطالعه راجع به شرایط ثبت آن، از اقدامات اولیه در این مسیر می باشد.
چنانچه علاقه مند به ثبت برند در اصفهان هستید و می خواهید با چگونگی ثبت آن آشنا شوید این مقاله را حتماَ مطالعه فرمایید ، چرا که اطلاعات کاملی را در اختیار شما عزیزان قرار داده ایم.
- ثبت برند اختیاری است یا اجباری ؟
اگر طرح صنعتی ثبت شده با تعریفی که قانونگذار از طرح صنعتی ارائه داده است مطابقت نداشته باشد، بدین توضیح که طرح صرفاَ جنبه کارکردی و فنی داشته باشد یا اگر طرح صنعتی ثبت شده مغایرت با نظم عمومی یا اخلاق حسنه و موازین شرعی داشته باشد و یا طرح فاقد شرایط جدید یا اصیل بودن باشد و یا با حقوق شخص ثالث در تعارض باشد، حسب درخواست ذینفع که می تواند رقبای تجاری طراح باشد، دادگاه گواهینامه طرح صنعتی ثبت شده را مورد ابطال قرار می دهد.
حکم دادگاه در رابطه با ابطال جزئی یا کلی در اکثر قوانین کشورها دارای اثر قهقرایی است و اثر آن به زمان ثبت طرح صنعتی بر می گردد.