با توجه به خصوصیات ویژه ی شرکت های تعاونی ، لازم دانستیم به مناسبت موضوع قبل از آنکه در مورد ثبت تعاونی با موضوع فعالیت خیاطی توضیحاتی داده شود برای آشنایی ذهن خوانندگان ابتدا به فعالیت تعاونی ها و اهداف آن ها اشاره ای داشته باشیم و سپس وارد بحث اصلی شویم. قدر مسلم آن است که شما عزیزان می توانید در صورت نیاز به هر گونه مشاوره در این رابطه با کارشناسان ما در ثبت شرکت فکر برتر در ارتباط باشید. همکاران ما در این مرکز ، از طریق مشاوره تخصصی شما را راهنمایی خواهند کرد.
شرکت تعاونی شرکتی است که برای فعالیت در امور مربوط به تولید و توزیع ، در جهت اهداف مصرح در قانون بخش تعاونی و به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا ، از طریق همکاری و تشریک مساعی آن ها با رعایت قانون مذکور تشکیل می شود.
در این تعریف به نکات ذیل توجه شده است :
- نوع فعالیت : فعالیت شرکت تعاونی در امور مربوط به تولید و توزیع است.
- هدف و منظور : قرار دادن وسایل کار در اختیار کسانی که قادر به کارند ولی وسایل کار ندارند ، پیشگیری از تمرکز و تداول ثروت در دست افراد و گروه های خاص ، جهت تحقق عدالت اجتماعی ، قرار گرفتن مدیریت و سرمایه و منافع در اختیار نیروی کار و تشویق بهره برداری مستقیم از حاصل کار خود ، پیشگیری از انحصار ، تورم و احتکار از جمله این اهداف است.
اما منظور شرکت های تعاونی حمایت از منافع مادی اعضا ، بهتر کردن وضع کار و شغل ، تحصیل رزق و انتظام امور معاش و معیشت آنان و به طور کلی بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی است. لذا در شرکت های تجاری سودآوری به معنای خاص و در شرکت های تعاونی بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی مطرح است.
فعالیت شرکت تعاونی، اعم از اینکه تولیدی یا توزیعی باشد، از طریق همکاری اعضا صورت می گیرد و مبتنی بر کمک متقابل و اشتراک مساعی آنان با یکدیگر است. معنای تعاون نیز همین است.
تشکیل شرکت تعاونی و همچنین فعالیت آن ، از آغاز تا انجام ، باید مطابق بخش تعاونی مصوب 1370 و اصلاحیه های مصوب 1377 آن و سایر اصول و مقررات مربوط صورت گیرد. شرکت تعاونی بدون رعایت قوانین و مقررات مذکور نمی تواند تشکیل و به ثبت داده شود و فعالیت کند ، زیرا طبق قانون ، وزارت تعاون که نظارت بر حسن اجرای قوانین و مقررات تعاونی را عهده دار است، اولاَ اقدامات اولیه مربوط به تاسیس شرکت های تعاونی را تحت نظارت و کنترل دارد و وقتی موافقتنامه تشکیل آن ها را صادر می کند که در انجام مقدمات لازم ، مقررات مربوط رعایت شده باشد. ثانیاَ موظف است که با خودداری از صدور مجوز ثبت ، از ثبت شرکت هایی که در مراحل تشکیل آن ها مقررات مذکور رعایت نشده باشد، ممانعت کند؛ از فعالیت شرکت هایی که به هر نحو از عنوان تعاونی سوء استفاده می کنند جلوگیری کند و از تعاونی هایی که بر خلاف قانون و مقررات بخش تعاونی و اساسنامه خود عمل می کنند، سلب مزایا کند.
برای تشکیل شرکت که معمولاَ مبتنی بر تهیه و تدوین شرکتنامه است شرایط و ضوابطی چند باید مورد توجه قرار گیرد تا علاوه بر تحقق موارد قانونی، جهت و اهداف راه اندازی شرکت نیز تبیین شود . بنابراین متقاضیان تشکیل شرکت می بایست آن ها را مورد مداقه قرار دهند.
از اقدامات اولیه برای راه اندازی و تاسیس شرکت تصمیم گیری برای تعیین موضوع شرکت می باشد. تعیین موضوع فعالیت شرکت بسته به نظر شرکاء است و حدود عملیات شرکت را تعیین می کنند.
موضوع فعالیت هر شرکت که در بند ۲ اساسنامه آن قید می گردد، نشان دهنده هویت و اهدافی است که آن شرکت برای آن منظور تشکیل شده است. شخص حقوقی فقط درباره موضوعاتی می تواند عمل کند که در موضوع شرکت تصریح شده باشد . به این جهت اصولاَ کلیه شرکت ها موضوع شرکت را وسیع تعریف می کنند تا بتوانند کلیه اموری را که لازم باشد انجام دهند
تاکید اساسنامه نسبت به تعیین موضوع شرکت در جهت شفافیت و تبیین وظایف، اختیارات و تکالیف مسئولین شرکت تفسیر می شود. بر این اساس هیات مدیره و مدیران اجرایی شرکت نمی توانند سرمایه شرکت را در فعالیت های غیر موضوعه به کار گیرند.
انواع شرکت های تجاری از جهت موضوع و نوع فعالیت شرکت به دو دسته تقسیم می شوند :
1. شرکت های شکلاَ تجاری
شرکت هایی هستند که صرف نظر از نوع فعالیت آن ها به صرف این که در قالب معین شده در قانون تجارت تشکیل شوند تجاری تلقی می شوند حال چه موضوع آن ها تجاری باشد چه نباشد مانند شرکت سهامی که شکلاَ تجاری محسوب می شوند. اگر چه دارای فعالیت تجاری نباشند.
2. شرکت های موضوعاَ تجاری
شرکت هایی هستند که برای تجاری تلقی شدن نیاز به انجام امور تجاری دارند یعنی موضوع شرکت باید تجاری باشد تا تجاری محسوب گردد والا تجاری نمی باشد. برای مثال شرکت های تعاونی مسکن که با فرض غیرتجاری بودن تشکیل می شوند تا نیاز اعضا را در دارا شدن مسکن رفع نمایند ممکن است با ساخت و ساز بسیار و مازاد بر نیاز اعضا واحدهای مسکونی را به غیر اعضا در معرض فروش بگذارند که این اقدام معامله تجاری محسوب می گردد زیرا با خرید زمین و ایجتد تغییرات و دخل و تصرف در آن مصداق بند 1 ماده 2 قانون تجارت می باشد چرا که از ماموریت اصلی خود که رفع نیاز مسکن اعضا می باشد خارج گردیده است.
در رابطه با انتخاب موضوع شرکت توجه به نکات ذیل حائز اهمیت است :
تاسیس و به کار انداختن هر نوع کارخانه عملیاتی تجاری محسوب می شود جز مواردی که برای رفع نیازهای شخصی تاجر باشد.
در عرف و عادت نیز کارخانه چه در آن ماشین نصب شده باشد و چه عملیات آن بدون ماشین انجام گیرد، برای مصارف شخصی نبوده. بلکه منظور از آن تغییر تبدیل اجناس به جنس دیگر است و صاحب کارخانه در نتیجه این تغییر و تبدیل نفعی برای خود منظور می دارد.
برخلاف برخی امور تجاری که پرداختن به آن ها نیاز به مجوز خاصی ندارد ، اشخاصی که بخواهند کارخانه ای را راه اندازی کنند به کسب سه مجوز نیاز دارند :
1. دریافت موافقت اصولی از وزارت صنایع
2. اخذ پروانه احداث
3. دریافت پروانه بهره برداری
- منظور از فروش تجارت چیست ؟
برند از مهم ترین عناصر بازاریابی و موفقیت یک سازمان است و تصویری است که سازمان یا شرکت را با همه ابعادش معرفی کرده تصویری از آنچه هست یا می خواهد باشد را در ذهن بیننده، مشتریان، مصرف کنندگان ایجاد می کند. در واقع برند نشانه ای است که شرکت یا یک سازمان را از رقبا متمایز کرده، معرف کالاها و خدمات ایجاد شده توسط شرکت می باشد.
ارزش گذاری برند در جهان مطابق استانداردهای متفاوت و به وسیله سازمانهای خصوصی متفاوتی در جهان انجام می شود. تعیین ارزش برند کاری تیمی است که برای آن باید دانش کافی نسبت به محیط داخل و خارج سازمان داشت. در واقع، تمام استانداردهای ارزش گذاری برند جزء یکی از سه رویکرد اصلی هستند:
_ رویکرد هزینه ارزش یابی بر اساس هزینه های انجام شده در زمان توسعه برند
_ رویکرد بازار: سرمایه گذاریها و تراکنش های پیرامون برند در سال های اخیر عمر برند در نظر گرفته می شود.
_ رویکرد درآمد: ارزیابی درآمدهای آتی سازمان، جریانات نقدی و سودهای کسب شده در سالهای باقی مانده از عمر برند در طی یک بازه زمانی خاص.
وقتی صحبت از ارزش برند می شود، اشاره به یک ارزش مالی است نه یک ارزش ذهنی یا یک نظر که مشتری ممکن است در مورد برند داشته باشد. در حالیکه هدف از فرایند ارزیابی مسلما تعیین ازش مالی برند است یک فرایند " ارزیابی برند" انجام می شود تا سطح ارزش ویژه برند را نیز تعیین کند گرچه اکثریت روش های تعیین ارزش ویژه برند یا ارزیابی برند بر پایه ادراک مصرف کننده و نگرش رفتاری هستند. اما هر روش در تعاریف شاخص های استفاده، ابعاد و پایگاههای مقایسه ای اش با بقیه متفاوت است. برای همین آنها باید به عنوان اندازه و شاخص نسبی در نظر گرفته شوند.
روش های ارزیابی برند :