هم چنان که در مقالات پیشین گفتیم، در تقسیم بندی شرکت ها، شرکت های تجاری را می توان به سه نوع تقسیم کرد : نوع اول، شرکت هایی هستند که سرمایه در آن دخالت دارد. نوع دوم، شرکت هایی هستند که اعتبار و شخصیت شرکا در آن دخالت دارد. نوع سوم ، شرکت هایی هستند که از امتزاج دو نوع شرکت گفته شده ( سرمایه و اعتبار و شخصیت شرکا ) تشکیل می شود. شرکت سهامی و با مسئولیت محدود ، بارزترین شرکت ها در نوع اول، و شرکت های تضامنی و نسبی در نوع دوم و شرکت های مختلط در نوع سوم است. شرکت های سهامی و تضامنی درست در مقابل یکدیگر قرار دارند. در شرکت های سهامی شخصیت و اعتبار شرکت به هیچ وجه دخالتی ندارد، و فقط سرمایه نقش اساسی دارد. ولی در شرکت تضامنی اعتبار و شخصیت شرکا بیش از هر چیز شاخص شرکت است.
به موجب ماده 116 قانون تجارت : " شرکت تضامنی، شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود . اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.
هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث، کان لم یکن خواهد بود. به طور خلاصه در شرکت تضامنی سه اصل ذیل باید رعایت شود :
1. مسئولیت تضامنی شرکا :
منظور از مسئولیت تضامنی این است که اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است. اگر دارایی یکی از شرکا برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد ، طلبکاران برای وصول بقیه طلب خود، به سایر شرکا ضامن رجوع می نمایند. گفتنی است اگر شرکت تضامنی منحل شود، مادام که قروض شرکت از دارایی آن تادیه نشده، هیچ یک از طلبکاران شخصی شرکا حقی در آن دارایی نخواهد داشت.
2. غیرقابل انتقال بودن سهم الشرکه :
از آن جا که شرکت تضامنی قائم به اعتبار شرکا است و عمل هر یک از شرکا ممکن است تعهداتی برای شرکا دیگر ایجاد کند، لذا اشخاص باید با علم و بصیرت کافی، شرکای خود را انتخاب کنند و با اشخاص معین قرارداد شرکت یا شرکت نامه را امضا کنند تا جواب گوی تعهدات اشخاصی که نمی شناسند ، نباشند. ماده 123 قانون تجارت در این خصوص مقرر می دارد : در شرکت تضامنی هیچ یک از شرکا نمی توانند، سهم خود را به دیگری منتقل کنند. مگر به رضایت تمام شرکا. اما اصل غیرقابل انتقال بودن سهم الشرکه در شرکت های تضامنی، فقط با رضایت کلیه شرکا ممکن است، تغییر پیدا کند.
3. تصریح به شرکت تضامنی در نام شرکت :
به موجب ماده 117 قانون تجارت در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت تضامنی ) و لااقل اسم یک نفر از شرکا ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکا نباشد باید بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است عبارتی از قبیل ( و شرکا ) یا ( برادران ) قید شود. ذکر نام شرکا در اسم شرکت تضامنی، از این لحاظ اهمیت دارد که مشخص نام اشخاصی است که ضامن تعهدات شرکت هستند. هر قدر اعتبار اشخاص زیادتر باشد، به همان اندازه اعتبار شرکت نیز زیادتر خواهد بود.
در بند الف ماده 30 قانون ثبت اختراعات ، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386 علامت تجاری این گونه تعریف شده است : علامت تجاری یعنی هر نشان قابل رویتی که بتواند کالاهای اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد." در قانون ثبت علائم تجاری ایالات متحده آمریکا مصوب 1946 علامت تجاری چنین تعریف شده است : هر گونه واژه ، علامت ، نشان یا ترکیبی از آن ها که به وسیله یک شخص به منظور معرفی و تشخیص کالای او ، از جمله کالای منحصر به فرد وی ، از کالای تولید یا فروخته شده دیگران و برای هدایت منشاء تولید کالاها به کار می رود.
همچنین بند 1 ماده 15 موافقت نامه تریپس در تعریف علامت تجاری مقرر داشته است : هر گونه علامت یا ترکیبی از علائم که بتواند کالاها یا خدمات یک فعالیت را از کالاها یا خدمات فعالیت های دیگر متمایز گرداند علامت تجاری به شمار خواهد آمد. چنین علامتی به ویژه کلمات ، شامل اسامی مشخص ، حروف ، اعداد ، عناصر تصویری و ترکیبی از رنگ ها و همین طور هر گونه ترکیبی از این علائم برای ثبت به عنوان علامت تجاری خواهند بود.
علائم تصویری ، همان طور که از نام آن پیداست ، نشانه های غیرنوشتاری هستند ، اما اغلب به همراه علائم نوشتاری به این کار می روند. این علائم را می توان به پنج دسته اصلی تقسیم نمود:
1. علائم صرفاَ تصویری
2. علائم تصویری همراه با طراحی و نامگذاری
3. اشکال، لفافه ها و ظروف
4. ترکیب رنگ ها
5. علائم مرکب
در رابطه با این کلیه ی این موارد در مقاله ی " ثبت علائم تصویری " به طور کامل توضیح دادیم. در این مقاله برآنیم تا به توضیح بیشتری راجع به ثبت علائم تصویری و ترکیب رنگ ها به عنوان علامت تجاری بپردازیم.
علائم متمایز کننده کالاها ، خدمات و شرکت ها بسیار متنوع بوده و در اشکال مختلف عرضه می شوند. ترکیب رنگ ها نیز می تواند به عنوان یک علامت تجاری ثبت شود، اما ثبت یک رنگ ( مثل سبز ) به طور عام و به خودی خود نمی تواند به عنوان یک علامت تجاری ثبت شود. چرا که همان طور که گفتیم، نشانی های ساده مانند خط مستقیم و اشکال هندسی یا رنگ های عادی نباید به عنوان علامت اختیار شوند مگر آنکه از ترکیب آن ها تصویر ابتکاری پیدا شود.
مطابق قوانین گمرکی کشور، کارت بازرگانی مجوزی است که دارنده ی آن، اعم از شخص حقیقی و حقوقی می تواند با داشتن آن، اقدام به تجارت در عرصه واردات و صادرات کالا کند.در ایران تنها بازرگانانی می توانند در واردات و صادرات فعالیت نمایند که دارای کارت بازرگانی باشند. لذا، کارت بازرگانی جهت صادرات و واردات کالا برای تاجر ضروری بوده و تاجر اعم از شخص حقیقی یا حقوقی می تواند با در دست داشتن آن برای امور تجاری از جمله گشایش اعتبار در بانک استفاده نماید .
به شرکت ها و موسساتی که در اداره ثبت شرکت ها و موسسات غیرتجاری به ثبت قانونی رسیده باشند و موضوع فعالیت آنها در اساسنامه صرفاَ در زمینه انفورماتیک باشد شرکت های انفورماتیکی گفته می شود. رتبه بندی شرکت های انفورماتیک در واقع یک تقسیم بندی کمی و کیفی در عرصه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور می باشد که در احراز صلاحیت شرکت ها برای تمامی پروژه های کامپیوتری از طریق شورای عالی انفورماتیک کشور یا معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور برای شرکت های انفورماتیکی صادر می گردد.
علائم تصویری، همان طور که از نام آن پیداست ، نشانه های غیرنوشتاری هستند، اما اغلب به همراه علائم نوشتاری به کار می روند. این علائم را می توان به پنج دسته اصلی تقسیم نمود :
1. علائم صرفاَ تصویری