مالیات شرکت های تجاری و غیر تجاری به مثابه یک نوع هزینه اجتماعی است که آحاد یک ملت در راستای بهره وری از امکانات و منابع یک کشور موظفند آن را پرداخت نمایند تا توانایی های جایگزینی این امکانات و منابع فراهم شود. به بیانی دیگر، مالیات انتقال بخشی از درآمدهای جامعه به دولت و یا بخشی از سود فعالیت های اقتصادی است که نصیب دولت می گردد زیرا ابزار و امکانات دست یابی به درآمدها و سودها را دولت فراهم ساخته است.
اشخاص حقوقی خارجی (شرکت های خارجی) نیز برای فعالیت باید مالیات پرداخت نمایند که البته شامل مواردیست که در این مقاله به آن می پردازیم. مالیات اشخاص حقوقی را در سه دسته کلی مورد بررسی قرار می دهیم:
در قانون تجارت ایران، نص صریحی در خصوص لزوم تنظیم شرکتنامه با مسئولیت محدود وجود ندارد ولی با عنایت به ماده (97 ق.ت) ملاحظه می شود که موسسین شرکت الزاماً باید شرکتنامه بین خود تنظیم و امضا نمایند. تنظیم اساسنامه برای شرکت با مسئولیت محدود، علاوه بر شرکتنامه ضروری می باشد زیرا شرکاء می توانند اراده خود را از نظر قلمرو و اختیارات و اتخاذ تصمیم و یا حق رأی و بالاخره روابط فیمابین در آن منعکس نمایند.
الف-معافیت های مالیاتی
معافیت های مالیاتی مندرج در مواد 2 و 132 تا 146 ق.م.م و یا در بعضی از مقررات دیگر که قسمتی از آن ها مورد بحث قرار گرفته، به شرح ذیل می باشد:
شرکت با مسئولیت محدود از رایج ترین شرکت های بازرگانی در کشور ما می باشد که عمدتاَ بین اعضای یک خانواده یا افراد فامیل و یا دوستان و آشنایان تشکیل می گردد.به موجب ماده 94 قانون تجارت،شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام و یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت می باشد.