ماده 94 قانون تجارت شرکت بامسئولیت محدود را چنین تعریف کرده است :
" شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه ی خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است ".
مجمع عمومی عادی و مجمع عمومی فوق العاده در شرکت های بامسئولیت محدود وجود داشته ولی انتخاب بازرس پیش بینی نشده است ، بلکه چنانچه تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند، هیئتی مرکب از 3 نفر یا بیشتر تحت عنوان هیئت نظارت یا هیئت نظار، از طرف مجمع عمومی عادی انتخاب شده که اولین وظیفه آن، بررسی و حصول اطمینان از اجرای صحیح مقررات مربوط به تادیه سرمایه و ارزیابی سهم الشرکه های غیرنقدی می باشد. این هیئت می بایست دفاتر، صندوق و کلیه اسناد شرکت را زیر نظارت خود داشته و همه ساله گزارشی در این خصوص به مجمع عمومی عادی تسلیم نماید.

• نصاب تصمیمات در شرکت با مسئولیت محدود

همان طور که اشاره شد، تشکیل مجمع عمومی در شرکت بامسئولیت محدود در صورتی الزامی است که تعداد شرکا بیش از 12 نفر باشند. مجمع عمومی باید لااقل سالی یک بار برای رسیدگی به گزارش مالی مدیران تشکیل شود. تصمیمات مجمع با رعایت ماده 106 ق. ت اعتبار دارد. در شرکت بامسئولیت محدود ، مجمع عمومی عادی و مجمع عمومی فوق العاده قابلیت تشکیل دارد. مجمع عمومی فوق العاده برای اموری مانند تغییر اساسنامه یا تغییرات سرمایه ای دعوت می شود.
به عقیده دکتر اسکینی، وظیفه دعوت از مجمع عمومی ابتدا بر عهده مدیر و در صورت عدم دعوت توسط مدیر، بر عهده هیات نظار می باشد. اساسنامه یا شرکتنامه می تواند برای هر یک از شرکا حق دعوت از مجمع عمومی قائل شود و نصاب تصمیمات مجمع نیز تابع ماده 106 ق. ت می باشد.
مواد مربوط به شرکت بامسئولیت محدود ، حد نصاب مربوط به تشکیل مجامع عمومی را مشخص نکرده است اما نصاب تصمیم گیری را مشخص نموده است. به موجب ماده 106 ق. ت ، در حالت کلی تصمیم گیری در امور شرکت با مسئولیت محدود ، ابتدائاَ با توجه به اکثریتی است که اساسنامه مشخص می نماید. اگر اساسنامه ساکت باشد، تصمیمات راجع به امور شرکت با اکثریت لااقل نصف سرمایه اتخاذ می شود. اگر این اکثریت در دفعه اول حاصل نشد تصمیمات به اکثریت عددی در دفعه دوم حاصل می شود حتی اگر اکثریت سرمایه ای وجود نداشته باشد یا حتی اگر اکثریت لااقل نصف سرمایه را نیز دارا نباشند.
اما برای برخی امور دیگر، اکثریت هایی غیر از ماده 106 ق. ت پیش بینی شده است :
1. انتقال سهم الشرکه ی شرکت به غیر از شرکا : لااقل سه ربع سرمایه + اکثریت عددی ( ماده 102 ق. ت )
2. تغییر اساسنامه : ابتدا با اکثریت مقرر در اساسنامه و در صورت سکوت اساسنامه اکثریت عددی شرکا با داشتن حداقل سه ربع سرمایه . ( ماده 111 ق. ت )
مثلاَ تمدید مدت شرکت یا کاهش سرمایه موجب تغییر اساسنامه می باشد. در شرکت سهامی اغییر اساسنامه با اکثریت دو سوم آرای حاضر در جلسه رسمی مجمع عمومی فوق العاده امکان پذیر است.
3. تغییر تابعیت : تغییر تابعیت با اتفاق آرا صورت می پذیرد. ( ماده 110 ق. ت )
4. افزایش سرمایه : اگر افزایش سرمایه از طریق شرکای موجود شرکت باشد و نه اشخاص بیرون شرکت، نمی توان شرکا را به افزایش اجباری سهم الشرکه مجبور نمود مگر آن که کلیه شرکا به اتفاق آرا موافقت نمایند. ( ماده 112 ق. ت ) . البته این مقرره در تمامی شرکت ها جاری می باشد.
اگر افزایش سرمایه با ایجاد تعهد برای تمامی شرکا همراه نباشد و هم چنین کاهش اختیاری سرمایه، مشمول ماده 111 ق. ت و نصاب تغییر اساسنامه می باشد.
5. تقسیم نفع و ضرر : در روابط بین شرکا و تقسیم نفع و ضرر حرف اول را اساسنامه می زند و اگر اساسنامه ساکت باشد، تقسیم نفع و ضرر به نسبت سرمایه خواهد بود. ( ماده 108 ق. ت )
6. حق رای : ابتدا به موجب اساسنامه می باشد و اگر اساسنامه ساکت باشد به نسبت سهم شرکا در شرکت است. ( ماده 107 ق. ت )
نکته : تبدیل شرکت بامسئولیت محدود به سهامی با اکثریت آرا امکان پذیر است اما شرکا را نمی توان مجبور به افزایش سرمایه نمود.