شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است. این شرکت، به عنوان کامل ترین نوع شرکت سرمایه ای شرکتی تجاری است که در آن حقوق شرکاء که سهامدار نامیده می شوند، به وسیله اوراق قابل معامله ( سهام ) مشخص می شود و صاحبان سهام فقط تا میزان آورده خود مسئول تعهدات شرکت می باشند.
در شرکت سهامی شرکاء فقط صاحب سهم می باشند و سهام شرکت های بزرگ در بورس خرید و فروش می شود و صاحبان سهام دائما تغییر می کنند. به این جهت به این نوع شرکت ها، شرکت های بی نام می گویند؛ زیرا ممکن است شرکاء آن اغلب معلوم و معین نباشند.
حقوق اصلی صاحب سهم را می توان تحت عناوین ذیل خلاصه نمود :
1- صاحب سهم حق دارد خود را سهیم در شرکت بداند ؛
2- صاحب سهم حق دارد با دادن رای در مجامع عمومی در اداره شرکت دخالت کند ؛
3- صاحب سهم حق دارد در سود شرکت و ذخایر آن مشارکت کند ؛
4- صاحب سهم حق دارد سهم خود را معامله کند و آزادانه از شرکت خارج شود.

• حق رای

صاحب سهم حق دارد در کلیه مجامع عمومی حاضر شده و با دادن رای در اداره امور شرکت دخالت کنند. ولی باید در نظر داشت که حضور در مجامع عمومی و دادن رای تکلیف و تعهدی برای صاحب سهم نیست و نمی توان او را مجبور به حضور و دادن رای در مجامع عمومی نمود. اصولاَ هر سهمی دارای حق رای است و شرکت نمی تواند سهام بدون حق رای صادر نماید. در بعضی از کشورها مانند انگلستان سهام بدون رای پیش بینی شده، ولی اینگونه سهام در حقیقت برگ های قرضه هستند که وام دهندگان در عوض دریافت بهره ثابت در منافع شرکت شریک می شوند بدون آن که حق دخالت در اداره امور شرکت داشته باشند.
در صورتی که اساسنامه شرکت محدودیت هایی برای حق حضور و رای صاحبان سهام پیش بینی نکرده باشد، هر صاحب سهمی حق حضور در جلسات مجامع عمومی را داشته و هر سهم یک رای دارد. در صورتی که اساسنامه شرکت محدودیت هایی برای حق حضور و رای صاحبان سهام قائل شده باشد، این محدودیت فقط برای مجامع عمومی عادی نافذ است و برای مجامع عمومی فوق العاده تاثیری ندارد. زیرا ماده 74 قانون تجارت مقرر می دارد : " در مجامع عمومی که برای امتداد مدت شرکت یا برای انحلال شرکت قبل از موعد مقرر یا هر نوع تغییر دیگری در اساسنامه تشکیل می شود ... کلیه صاحبان سهام قطع نظر از عده سهام خود حق حضور و به نسبت هر یک سهم یک رای دارند، ولو اینکه اساسنامه برخلاف این مقرر داشته باشد ". ولی چون مواد 66 و 67 قانون تجارت مقرر می دارد :
" ماده 66- اساسنامه معین می کند برای حق ورود در مجمع چند سهم ( به عنوان وکالت یا مالکیت ) باید داشت ".
" ماده 67- عده آرائی که هر یک از شرکاء به نسبت عده سهام خود دارند به موجب اساسنامه معین می گردد ."
می توان چنین نتیجه گرفت که اساسنامه شرکت می تواند در مورد مجامع عمومی عادی حضور سهامداران را موکول به داشتن چند سهم کند. مثلاَ مقرر دارد که برای حضور در مجمع عمومی هر صاحب سهم باید دارای 10 سهم باشد. این موضوع در شرکت هایی که دارای سهام زیادی می باشند، خیلی مفید است. زیرا در موردی که عده سهامداران زیاد باشد، عملاَ تجمع تمام آن ها در یک جلسه میسر نیست. همچنین ممکن است طبق ماده 67 قانون تجارت مقرر دارد که بعضی از سهام دارای چند رای و بعضی دارای آراء کمتری باشند. بنابراین طبق قانون تجارت ایران هیچ گونه مانعی برای ایجاد سهام دارای چند رای وجود ندارد. ولی با در نظر گرفتن ماده 74 قانون تجارت در مورد مجامع عمومی فوق العاده اگر هم اساسنامه سهام دارای چندین رای را پیش بینی کرده باشد، مقررات اساسنامه در نظر گرفته نخواهد شد و کلیه سهام دارای آراء مساوی می باشند. در بعضی از کشورهای دیگر مانند فرانسه سابقاَ ایجاد سهام دارای چند رای جائز بود، ولی امروزه قاننون دیگر انتشار چنین سهامی را اجازه نمی دهد، زیرا به این ترتیب همواره اقلیتی بر شرکت حاکم نخواهند بود. در کشور فرانسه حتی واگذاری رای سهام بدون واگذاری سهام جایز نیست و صاحب سهم نمی تواند حق رای را از سهم جدا کند. البته صاحب سهم می تواند به شخص دیگری وکالت دهد که به جای او در مجامع عمومی رای بدهد. ولی وکالت در امری واگذاری محسوب نمی شود و موکل همواره می تواند اموری را که به وکیل ارجاع داده است، شخصاَ انجام دهد. در قانون تجارت ایران مقرراتی برای منع واگذاری حق رای صاحبان سهام پیش بینی نشده و بنابراین صاحب سهم مجاز است قسمتی از حقوق خود را من جمله حق رای را به دیگری واگذار کند.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید.
همکاران ما در ثبت شرکت فکر برتر، با افتخار در خدمت شما خواهند بود.