جهت اخذ مجوز سرمایه گذاری لازم است مراحلی طی شود و اقدام هایی صورت گیرد. ماده 15 آیین نامه سرمایه گذاری تا حدود زیادی به توضیح این مرحله ها می پردازد. طبق ماده مزبور : " سرمایه گذاران ، درخواست کتبی خود را به همراه مدارکی که در فرم مربوط مشخص شده است به سازمان تسلیم می نمایند. سازمان پس از انجام بررسی های لازم و اخذ نظر وزارتخانه بخش ذیربط، درخواست سرمایه گذاری را به همراه نظرات کارشناسی سازمان حداکثر ظرف 15 روز کاری در هیات مطرح می نماید. عدم اعلام نظر وزارتخانه ذیربط ظرف مدت ده روز از تاریخ وصول استعلام، به منرله موافقت آن وزارتخانه با سرمایه گذاری مزبور تلقی می شود. بر اساس تصمیم متخذه که قبلاَ نظر موافق سرمایه گذار خارجی نیز نسبت به آن اخذ شده است، مجوز سرمایه گذاری تنظیم و با تایید و امضای وزیر امور اقتصادی و دارایی صادر می گردد ." اگرچه این ماده کلیاتی را در خصوص چگونگی صدور مجوز سرمایه گذاری بیان می کند، لیکن جهت روشن شدن مطلب و ورود به جزئیات ، هر یک از مراحل یاد شده به طور جداگانه بررسی خواهد شد.

• اول- ارائه مدارک لازم به سازمان سرمایه گذاری
اولین گام برای اخذ مجوز سرمایه گذاری ، درخواست سرمایه گذار از سازمان جهت صدور مجوز است . درخواست سرمایه گذار باید مکتوب باشد و در خصوص شرکت ها، باید توسط نماینده مجاز شرکت تنظیم گردد. در سازمان سرمایه گذاری و به عبارت دقیق تر مرکز خدمات سرمایه گذاری خارجی مستقر در سازمان سرمایه گذاری ، پنج نوع فرم به دو زبان فارسی و انگلیسی مهیا شده است :
فرم 1- 100 مخصوص طرح های جدید سرمایه گذاری مستقیم خارجی و مشارکت مدنی .
فرم 2- 100 مخصوص سرمایه گذاری مستقیم خارجی در طرح های موجود .
فرم 3- 100 مخصوص طرح های بیع متقابل و تامین مالی .
فرم 4- 100 مخصوص طرح های بیع متقابل و تامین مالی .
فرم 5- 100 مخصوص سرمایه گذاری خارجی در سبد اوراق بهادار .
فرم های فوق با توجه به نوع طرح تفاوت هایی با یکدیگر دارند و در صفحه آخر هر یک از انواع فرم ها، به مدرک های لازم مربوط اشاره شده است. از جمله مدرک های مورد نیاز برای هر طرح، مجوزهای مربوط از وزارتخانه های ذی ربط می باشد. اخذ مجوز مربوط به هر طرح قبل از اخذ مجوز سرمایه گذاری از آن جهت حائز اهمیت است که موئد صلاحیت دار بودن طرح مزبور برای شروع به فعالیت در کشور می باشد. اخذ برخی از مجوزهای یاد شده، خود نیز نیازمند اخذ مجوزهای دیگر است؛ به عنوان مثال : وزارت صنایع و معادن برای صدور مجوز باید اطمینان حاصل نماید که اجرای طرح به تخریب محیط زیست منجر نخواهد شد. بنابراین اخذ چنین مجوزی ممکن است به سازمان محیط زیست ، سازمان جنگل ها و مراتع ، سازمان شیلات ایران و ... نیز مرتبط گردد. در هر حال اخذ مجوز سرمایه گذاری، سرمایه گذاری را از اخذ مجوزهای مربوط دیگر بی نیاز نمی سازد و کلیه مجوزها اصولاَ باید به عنوان مدرک های مورد نیاز به سازمان سرمایه گذاری ارائه گردند. با وجود این سازمان در اخذ مدارک لازم سختگیری زیادی از خود نشان نمی دهد و ممکن است در صورت فقدان برخی از آن ها، بررسی خود را آغاز نماید.
• دوم- نظرات کارشناسی سازمان سرمایه گذاری
نظریه های کارشناسی سازمان نقش مهمی را در راستای صدور مجوز سرمایه گذاری ایفا می نماید. رویه معمول سازمان بر آن است که با دریافت مدرک های لازم از سرمایه گذار خارجی، آن ها را به یکی از کارشناسان سازمان تحویل دهد تا کارشناس مزبور با بررسی کامل پروژه نظر کارشناسی خود را در مورد آن اعلام نماید. نظر کارشناس قبل از تشکیل جلسه هیات سرمایه گذاری در اختیار اعضای هیات قرار می گیرد تا آنان نیز با اطلاع از موضوع، قبل از تشکیل جلسه ، خود را برای تصمیم گیری در هیات آماده نمایند.
• سوم- اخذ نظر وزارتخانه ذی ربط از سوی سازمان سرمایه گذاری
اتخاذ نظر وزارتخانه ذیربط از جمله مراحلی است که معمولاَ در صورت لزوم اعمال می گردد. در واقع کارشناسان برای اعمال نظر در مورد هر پروژه باید کلیه جوانب امر را در نظر بگیرند و با توجه به این که هر پروژه ممکن است به بخش خاصی- از جمله کشاورزی، صنعت ، خدمات گردشگری و ... – مرتبط گردد و کارشناس سازمان مطمئناَ نمی تواند در کلیه بخش ها تخصص و اطلاعات لازم را داشته باشد، از این جهت نظر وزارتخانه ذی ربط در صورت لزوم اتخاذ خواهد شد. شایان ذکر است معاون وزارتخانه و یا معاونان وزارتخانه های ذی ربط به دعوت رئیس هیات با داشتن حق رای در جلسه هیات سرمایه گذاری حضور خواهند یافت .
• چهارم – برگزاری جلسه هیات سرمایه گذاری
پس از آن که کارشناس با اخذ نظر وزارتخانه ذی ربط ( در صورت لزوم ) ، نسبت به پروژه – در چارچوبی که برای آن ها تعریف شده است – اظهار نظر نمود، پروژه سرمایه گذاری به همراه نظرهای کارشناسی در جلسه هیات سرمایه گذاری مطرح می شود. اعضای ثابت هیات عبارت از چهار نفر از معاونین مقرر در ماده 6 قانون سرمایه گذاری می باشند ، که این جلسه ها با حضور دست کم سه نفر از اعضای ثابت رسمیت یافته تلقی خواهد شد و با حداقل سه رای موافق تصمیم های هیات اتخاذ خواهد شد. در جلسات هیات سرمایه گذاری ، معاونان سایر وزارتخانه های ذی ربط با دعوت رئیس هیات و با داشتن حق رای حضور خواهند یافت که در چنین مواردی برخلاف آن چه ذکر شد، تصمیم ها با اکثریت آرا صورت می پذیرد.
• پنجم – صدور مجوز سرمایه گذاری
پس از آن که نسبت به پروژه سرمایه گذاری تصمیم لازم توسط هیات سرمایه گذاری اتخاذ گردید، تصمیم مذکور قبل از آن که به صورت مجوزسرمایه گذاری درآید، به سرمایه گذار خارجی ابلاغ می گردد و نظر سرمایه گذار به صورت کتبی گرفته می شود. در صورت موافقت سرمایه گذار با تصمیم هیات ، مجوز سرمایه گذاری تنظیم و با تایید و امضای وزیر امور اقتصادی و دارایی صادر می گردد. اما در صورت مخالفت سرمایه گذار، بار دیگر با در نظر گرفتن نظر سرمایه گذار، هیات به موضوع رسیدگی می کند و تصمیم مقتضی را صادر می نماید.
از انتخابتان متشکریم.
هم چنین بخوانید :
- مدت زمان لازم برای صدور مجوز سرمایه گذاری و ثبت شرکت خارجی
- نحوه ورود سرمایه ثبت شرکت خارجی به سرزمین اصلی