ذخایر تعاونی عبارت اند از : " ذخیره قانونی " و " اندوخته احتیاطی " که به موجب بندهای 1 و 2 ماده 25 قانون بخش تعاونی مقرر شده است . اینک بر اساس مقررات بندهای 1 و 2 ماده 25 و تبصره های بند 1 آن ، درباره ذخایر مذکور توضیح بیشتری می دهیم :
هر شرکت تعاونی باید دارای اساسنامه باشد. قانون شرکت های تعاونی بیان صریحی درباره لزوم اساسنامه برای شرکت تعاونی ندارد ، ولی از بند دو ماده 51 قانون مذکور که اساسنامه را یکی از مدارکی ذکر می کند که باید برای تشکیل و ثبت شرکت تعاونی ارائه شود و بند 1 ماده 32 آن که تهیه و پیشنهاد اساسنامه به اولین مجمع عمومی عادی برای تصویب را از وظایف مجمع موسس قرار می دهد ، لزوم داشتن اساسنامه برای شرکت تعاونی مستفاد می شود.
اساسنامه حاوی نکات و مقرراتی است که نوع شرکت تعاونی و موضوع و حدود فعالیت آن ، مراجع تصمیم گیری و مدیریت و نظارت شرکت و وظایف و اختیارات آن ها و حقوق و تکالیف اعضا را تعیین می کند و پس از تصویب به صورت سندی در می آید که مندرجات آن برای کلیه اعضای شرکت تعاونی ( اعضای اولیه شرکت – اعم از آنکه در موقع طرح و تصویب آن در اولین مجمع عمومی عادی حضور داشته و به آن رای موافق داده یا نداده باشند یا در مجمع مذکور حضور نداشته باشند – و اعضایی که بعداَ به عضویت شرکت پذیرفته می شوند ) و اداره کنندگان شرکت لازم الرعایه است. به علاوه همان طور که می دانیم اساسنامه انواع شرکت های تعاونی از منابع حقوق تعاون به شمار می رود.
اساسنامه شرکت تعاونی طبق قانون بخش تعاونی ، باید حاوی نکات ذیل باشد :
ماده 8 قانون بخش تعاونی می گوید : عضو در شرکت های تعاونی شخصی است حقیقی یا حقوقی غیر دولتی که واجد شرایط مندرج در این قانون بوده و ملتزم به اهداف بخش تعاونی و اساسنامه قانونی آن باشد.
- شرایط عضویت