مدارک لازم جهت طرح دعوای اعاده اعتبار ورشکسته

اعده اعتبار به این معنی است که تاجر اهلیت تجاری خود را بازیابد و از حالت ورشکستگی خارج شود. اعاده اعتبار بر دو قسم است :
1. اعاده اعتبار حقی ( واقعی ) : هر تاجر ورشکسته که کلیه دیون خودرا با متفرعات ( خسارات تاخیر تادیه و سایر خسارات ) و مخارجی که به آن تعلق گرفته است کاملاَ بپردازد، حقاَ اعاده اعتبار می نماید. ( ماده 561 ق. ت ) البته منظور خسارت تاخیر تادیه مربوط به دوران قبل از تاریخ توقف است ؛ زیرا بنا بر رای وحدت رویه شماره 155 برای بعد از تاریخ توقف خسارت تاخیر تادیه تعلق نمی گیرد.
2. اعاده اعتبار قانونی ( حکمی ) : در صورتی تاجر ورشکسته، به صورت قانونی اعاده اعتبار می نماید که شروط سه گانه ذیل موجود باشد : ( ماده 565 ق. ت )
- حداقل 5 سال از تاریخ اعلان ورشکستگی گذشته باشد.
- تاجر صحت عمل خود ( حسن نیت و توجه به دستورات دادگاه و مدیر تصفیه ) در این مدت را اثبات نموده باشد.
- اگر با تاجر قرارداد ارفاقی منعقد شده باشد، تمام وجوهی را که به موجب قرارداد به عهده گرفته است پرداخته باشد، یا در غیر این صورت کلیه طلبکاران او را بری الذمه کنند یا به اعاده اعتبار او رضایت دهند.
- توجه داشته باشید که اعاده اعتبار قانونی موجب برائت ذمه تاجر از ماندن دیون نیست. یعنی اگر بخشی از دیون تاجر پرداخت نشده باشد، و او اعاده اعتبار قانونی حاصل نماید، چنین اعاده اعتباری موجب بری الذمه شدن تاجر از بقیه دیون نیست و او همچنان نسبت به بقیه دیون دارای مسئولیت است.

تشخیص مطالبات طلبکاران پس از صدور حکم ورشکستگی

1. پس از صدور حکم ورشکستگی، طلبکاران مکلفند در مدتی که به موجب اخطار مدیر تصفیه معین شده، اسناد طلب خود یا رونوشت برابر اصل آن را به انضمام فهرستی که کلیه مطالبات آن ها را معین می نماید به دفتردار محکمه تسلیم کنند. ( ماده 462 قانون تجارت )

مدارک لازم برای تشکیل هیات موسس در تعاونی ها

" تعاون " که مصدر باب تفاعل و به معنای یکدیگر را یاری کردن و همیاری است، از اصل " عون " به معنای یاری کردن مشتق شده است. تعاون در اصطلاح عملی عبارت است از تمرکز امکانات و مساعی افراد و استفاده از آن در راه حصول به اهدافی معین و رفع نیازهای مشترک افراد.

مشاوره حقوقی در زمینه ثبت شرکت های تجاری

شرکت تجاری قراردادی است میان دو یا چند شخص، که بنا بر آن هر یک از شرکاء آورده ای با خود به شرکت می آورد، با این وصف که مالکیت هر شریک نسبت به آورده اش منحل می گردد و آورده ها به مالکیت شخص حقوقی شرکت در می آید و سود و زیان نیز به نسبت مقرری بین ایشان تقسیم گردد.