از دیگر الزام های خاص تجاری، علامت تجاری است. استفاده تجار از علامت تجاری مانند اسم تجاری اختیاری است. ( تبصره ماده یک قانون ثبت علائم و اختراعات مصوب 1/ 4/ 1310 شمسی ) و حق استعمال انحصاری علامت تجاری از آن شخصی است که علامت را در مرجع ثبت شرکت ها به ثبت رسانیده باشد. ( ماده دو قانون ثبت علائم و اختراعات )
علامت تجاری ثبت شده را تجار دیگر نمی توانند استفاده کنند و از این دیدگاه الزام خاصی را برای سایر تجار به وجود می آورد.
علامت تجاری به استناد ماده یک قانون فوق الذکر ، عبارت از هر قسم علامتی اعم از نقش، تصویر ، رقم ، حرف ، عبارت ، مهر ، لفظ و غیره این ها خواهد بود که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی، تجاری و کشاورزی انتخاب می شود.
علامات تجاری که به ثبت می رسند، تا مدت ده سال از تاریخ تنظیم اظهارنامه ، اعتبار ثبت دارند. با تقاضای مجدد صاحب علامت در پایان مدت ، مجدداَ برای ده سال دیگر به حالت انحصاری باقی می مانند.
علامت تجاری از زمره مایه های تجاری است و به همین دلیل، قابل نقل و انتقال است. نقل و انتقال علامت تجاری وقتی معتبر است که موافق مقررات قانون ، به ثبت رسیده باشد.
از جمله سایر مزایای ثبت برند عبارت است از :

• برای محصولات و شرکت و خدمات شما ایجاد شهرت و وجه می کند.
• شرکت ها را تشویق می کند در حفظ یا بهبود کیفیت محصولات سرمایه گذاری کنند.
• شرکت ها را قادر می سارد محصولاتشان را از یکدیگر متمایز سازند.
• ممکن است برای دریافت وام مفید باشند.
• ثبت برند می تواند برای سهامداران نیز ایجاد ارزش افزوده ی سهام کند و باعث افزایش درآمد شرکت شود.
• می توان تفویض اجازه ی استفاده از یک علامت تجاری ثبت شده را به شرکت های ثالث داد که می تواند مبنبع درآمد بیشتری برای شرکت یا شخص به وجود آورد و یا اساس انعقاد یک موافقت نامه ی اعطای نمایندگی فروش باشد.
• ممکن است دارایی ارزشمند کسب و کار باشند.
• جزء ضروری موافقت نامه های اعطای نمایندگی است .
• اجازه استفاده از آن ها به اشخاص ثالث داده می شود و منبع مستقیم درآمد از محل حق امتیازها می باشند.
• ابزار بازاریابی و اساس ایجاد وجهه و شهرت شرکت ها هستند.

موسسات تجاری، صنعتی و کشاورزی ثبت شده در خارج از کشور نیز بر اساس ماده 4 قانون ثبت و اختراعات به شرط رعایت موارد ذیل می توانند از مزایای این قانون بهره مند گردند :
1) علائم تجاری خود را به موجب مقررات این قانون در ایران به ثبت برسانند.
2) کشور محل اقامت موسسه یا شرکت مذکور، به موجب عهد نامه و یا قوانین داخلی خود از علائم تجاری ایران حمایت کند.
بند ( 2 ) ماده ( 4 ) قانون ثبت علائم و اختراعات با پیوستن کشور ایران در اسفندماه سال 1337 به اتحادیه بین المللی پاریس که در جهت حمایت از مالکیت صنعتی، تجاری و کشاورزی تدوین گردیده است ؛ رسمیت بیشتری یافت. در واقع کلیه کشورهایی که به اتحادیه بین المللی پاریس ملحق شده اند مکلفند از ثبت علائم و اختراعات اتباع و ساکنین دیگر کشورهای عضو اتحادیه مذکور، حمایت نمایند.
مقررات کنوانسیون پاریس در خصوص علائم تجاری، ناظر بر این است که هر علامت تجاری ثبت شده در کشور مبدا، که قاعدتاَ بنابر قوانین ثبت داخلی همان کشور، به ثبت رسیده است به همان شکل، در سایر کشورهای اتحادیه پذیرفته می شود و مورد حمایت خواهد بود.
تاسیس این قاعده، دو دلیل عمده و اساسی دارد که یکی وجود مقررات مختلف در خصوص ثبت علائم تجاری در کشورهای گوناگون است که مانعی در جهت استفاده متحد الشکل از علامت تجاری خواهد بود و از سوی دیگر این قاعده به نفع عموم جامعه و دارندگان علائم تجاریست که این قوانین در حمایت از آنان وضع گردیده است.
در واقع اگر ثبت علامتی در کشور مبدا، صحیحاَ صورت گرفته باشد ، منشا اثر خواهد بود به ترتیبی که به استناد آن برای همان علامت در کشورهای دیگر می توان درخواست حمایت نمود.
ثبت شرکت فکر برتر
" ارائه دهنده ی خدمات تخصصی ثبت شرکت و ثبت برند "