اختیارات و وظایف مدیر شرکت بامسئولیت محدود

قانون تجارت ایران برای مدیر شرکت بامسئولیت محدود اختیارات زیادی قائل شده است که در شرکت های دیگر پیش بینی نشده است. در این رابطه ماده 105 قانون تجارت مقرر می دارد : " مدیران شرکت کلیه اختیارات لازمه را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت، مگر اینکه در اساسنامه غیراین ترتیب مقرر شده باشد. هر قراردادی راجع به محدود کردن اختیارات مدیران که در اساسنامه تصریح به آن نشده، در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است ". و غیر از این ماده مقررات دیگری راجع به اختیارات و وظایف مدیران شرکت بامسئولیت محدود در قانون وجود ندارد و حتی مانند سایر شرکت ها قانون تصریح نمی کند که مسئولیت مدیر مانند مسئولیت وکیل در مقابل موکل است. بنابراین قانون تجارت ایران در مورد شرکت های بامسئولیت محدود تایید نموده که مدیران شرکت نماینده شخصیت حقوقی می باشند و کلیه اختیارات لازمه را دارند. بنابراین لزومی ندارد که مانند سایر شرکت ها اختیارات مدیران شرکت به طور وسیعی پیش بینی شود، بلکه در مورد شرکت با مسئولیت محدود عکس قضیه صحیح است ، یعنی اگر شرکاء مایل باشند اختیارات مدیر شرکت را محدود نمایند اختیاراتی که از مدیر سلب می شود باید در اساسنامه ذکر گردد. با وجود مراتب بالا در اغلب موارد در اساسنامه شرکت ، مانند سایر شرکت ها، اختیارات مدیر یا مدیران به طور تفضیل ذکر می گردد. به هر حال در صورتیکه در اساسنامه شرکت اختیارات مدیر شرکت محدود نشده باشد و این محدودیت ثبت و آگهی نشده باشد، قرارهایی که بین شرکاء و مدیر شرکت راجع به محدودیت اختیارات او گذاشته شده باشد، نسبت به اشخاص ثالث اعتبار ندارد. ولی مدیری که از اختیارات خود تجاوز کند، در مقابل شرکاء مسئولیت شخصی دارد. محدودیت اختیارات مدیر شرکت ممکن است حتی در صورتیکه در اساسنامه پیش بینی نشده باشد، به موجب تصمیم جداگانه شرکاء اتخاذ شود، ولی تصمیم مزبور باید طبق مقررات به ثبت و آگهی گردد. بنابراین اگر هم در اساسنامه شرکت محدودیت اختیارات مدیران شرکت پیش بینی نشده باشد، در صورتیکه محدودیت اختیارات طبق ماده 111 قانون تجارت به اکثریت عددی شرکاء که لااقل سه ربع سرمایه را دارا باشند اتخاذ گردد، در حکم تغییر اساسنامه راجع به این قسمت بوده و در صورتیکه ثبت و آگهی گردد دارای اعتبار قانونی می باشد.

ثبت طرح صنعتی اشتراکی

ثبت طرح صنعتی اشتراکی
اگر دو یا چند نفر به طور مشترک طرحی را ایجاد کرده باشند، در صورتی که طراح ها همان متقاضیان ثبت طرح باشند، در این فرض طرح صنعتی مورد درخواست ثبت، به طور مشترک به نام همه آن ها به ثبت می رسد و حقوق ناشی از ثبت طرح نیز به آنان تعلق خواهد داشت. به عبارت دیگر در این فرض طراح ها در رابطه با حقوق ناشی از ثبت طرح تابع احکام راجع به اموال و حقوق مشترک خواهند بود که از جمله این احکام عبارتند از :

چه تفاوتی میان ثبت طرح صنعتی و علائم تجاری وجود دارد ؟

به موجب ماده ی 30 قانون ثبت علائم تجاری مصوب سال 1386 ،علامت و نام تجاری عبارت است از:
الف) علامت یعنی هر نشان قابل رویتی که بتواند کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.
ب) علامت جمعی یعنی هر نشان قابل رویتی که با عنوان علامت جمعی در اظهارنامه ی ثبت معرفی شود و بتواند مبدا و یا هرگونه خصوصیات دیگر مانند کیفیت کالا یا خدمات اشخاص حقیقی و حقوقی را که از این نشان تحت نظارت مالک علامت ثبت شده جمعی استفاده می کنند متمایز سازد.

انتقال حق مالکیت اظهارنامه طرح صنعتی در جریان ثبت

ثبت طرح صنعتی مستلزم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است. اظهارنامه ثبت طرح صنعتی باید در دو نسخه و در فرم مخصوص و به زبان فارسی تنظیم شده و پس از ذکر تاریخ، توسط متقاضی یا نماینده قانونی وی امضاء شود.
تاریخ اظهارنامه دارای آثار حقوقی فراوانی است که باید متقاضی توجه لازم نسبت به آن داشته باشد. با توجه به بند ( الف ) ماده 27 قانون مصوب 1386، تاریخ اظهارنامه مربوط به ثبت طرح صنعتی همان تاریخ تسلیم آن به اداره مالکیت صنعتی است ، مشروط بر اینکه در زمان تسلیم ، اظهارنامه حاوی کلیه اطلاعاتی باشد که شناسایی متقاضی و همچنین نمایش گرافیکی کالای متضمن طرح صنعتی را میسر سازد.